Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Υστερόγραφο πάνω σ' ένα στίχο του Αναγνωστάκη*

Διαβάζω εδώ κι εκεί τα σχόλια ανθρώπων με αναμφισβήτητη νοημοσύνη και καλλιέργεια, σχόλια αρνητικά για τις κινητοποιήσεις των ημερών και μηδενιστικά. Σκέφτομαι ότι η ευαισθησία τους αναστατώνεται από την παρουσία στο Σύνταγμα αντιαισθητικών μορφών μιας Ελλάδας που θέλουμε να ξεχάσουμε, καιροσκόπων, μέχρις ανοησίας αφελών πολιτικολόγων, ακραίων στοιχείων, αμαρτωλών υπαίτιων της κατάντιας μας που κάνουν πως δε θυμούνται, διεκδικητών των κεκτημένων τους και μόνο.

Τους νιώθω να ενοχλούνται σαν από μια βρωμερή θορυβώδη παρέα που στριμώχνεται δίπλα τους να χαζέψει ένα έργο του Σαίξπηρ από το οποίο δε θα καταλάβει τίποτα, και τους καταλαβαίνω βαθιά.

Στεναχωριέμαι όμως να βλέπω το πνεύμα παραδομένο στην απελπισία. Και δεν παύει να με «σφίγγει σαν πένσα» το πώς η γενιά μας κατάφερε να απογυμνώσει την έννοια της διεκδίκησης μιας καλύτερης κοινωνίας από κάθε θεωρητικό ιδανικό και να τη συνδέσει με τα μικροσυμφέροντα του καθενός.

Σκέψου, φίλε, ότι ο Αναγνωστάκης, ή τα δυνάμει υποκείμενα του υπέροχου στίχου του, μπορεί να νιώθουν «όρθιοι και μόνοι» ως δρώντες μέσα «στη φοβερή ερημία του πλήθους» των απαθών και αμέτοχων σχολιαστών.

Σκέψου ότι η πρόοδος δεν ήρθε ποτέ από μια αποστειρωμένη ομάδα στοχαστών, κι ότι για κάθε Μοντεσκιέ υπήρξαν πολλοί Ροβεσπιέροι, για κάθε Μακρυγιάννη πολλοί Ανδρούτσοι.

Και θα ήθελα να έχει έρθει η ώρα οι σκεπτόμενοι της γενιάς μας να κερδίσουν ένα μεγάλο στοίχημα, και να μεταφράσουν την υπαρξιακή τους ευαισθησία σε πολιτική σκέψη, και αμέσως σε δράση, όπως έκαναν ο Ρίτσος, ο Χικμέτ, ο Λόρκα. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι τιποτένιοι και οι κακομούτσουνοι, οι αγωνιστές του εαυτούλη τους, θα μας κρύψουν το δάσος, ότι δηλαδή χρειάζεται αλλαγή, ανατροπή, κι αυτά δεν έρχονται μόνο με την παιδεία στα σχολεία, έρχονται και στα χυδαία πεδία των δρόμων.



*Πρόκειται για το στίχο "όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους" που διάβασα ως αναφορά σε σχόλιο αντίθεσης με τα γεγονότα του Συντάγματος. Από κάποιον που εκτιμώ απεριόριστα, και τον ευχαριστώ για την αφορμή.