Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Το σκοτεινό κίνητρο

Ξέρω ότι όταν τελειώσουν όλα αυτά, συχνά θα με ρωτούν αν αισθάνομαι ότι η επιλογή μου ήταν σωστή. Με δεδομένο ότι παρέκκλινα ελαφρώς των αναμενομένων, διαλέγοντας τη Γαλλία για να συνεχίσω την επαγγελματική μου ζωή, αντί της πολυφορεμένης στον κλάδο μου Αγγλίας.

Αναρρωτιέμαι τι πρέπει να απαντάω. Προφανώς, αν όλα πάνε καλά η επιλογή θα αποδειχτεί σωστή. Αν τα προβλήματα με τη γλώσσα και το «σφιχτό» σύστημα φανούν αξεπέραστα, θα έχω επιλέξει λάθος.

Νιώθω όμως ότι για να δικαιωθεί η επιλογή μου ούτε αρκούν, ούτε χρειάζονται όλες αυτές οι συνθήκες. Γιατί τα κριτήρια με τα οποία επέλεξα δεν ήταν ορθολογικά. Ούτε έψαξα ιδιαίτερα να βρώ το καταλληλότερο μέρος και μετά να στοχεύσω να βρεθώ εκεί, ούτε μελέτησα το σύστημα.

Είχα όμως μια γαμημένη διαίσθηση. Επιπλέον ήθελα να βάλω μια προσωπική πινελιά στην επαγγελματική μου πορεία που μέχρι τώρα ακολούθησε γενικώς την πεπατημένη. Ήθελα κάτι διαφορετικό, πιο ευρωπαϊκό, ούτε καν μπορώ να διευκρινήσω τι ακριβώς ήθελα.

Έτσι, η επιλογή μπορεί να θεωρηθεί εκ τω προτέρων αποτυχημένη (αφού τελικά βρέθηκα συγκυριακά εδώ, εγώ το μόνο που είπα ήταν «Θέλω Γαλλία», κι ακόμα κι αν πετύχω, η τύχη θα με έχει βοηθήσει). Ή εκ των προτέρων επιτυχημένη, αφού είμαι εδώ που θέλησα και ζω αυτό που θέλησα να ζήσω, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Βέβαια, το αναγνωρίζω αυτό το κίνητρο, το σκοτεινό μου κίνητρο, που το ψάχνω μια ζωή.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ούτε ξέρω πόσες φορές είχα ακούσει "Ρε μην είσαι χαζός... Πήγαινε Αγγλία να κάνεις και τα κονέ σου... Θα πάρεις και ένα χαρτί που θα μετράει...". Για μένα δεν τέθηκε ποτέ δίλλημα. Και, από εκεί που πήγα τελικά, γύρισα χωρίς "κονέ" και χωρίς περγαμηνές. Απέτυχα; Σε καμία περίπτωση.
Σε έναν κόσμο όπου η πορεία σου καθορίζεται κατά κανόνα από συγκυρίες, επιτυχία είναι οι λίγες επιλογές που καθορίζονται από το ποιος είσαι. Και οι ακόμα λιγότερες που καθορίζουν το ποιος είσαι...
Ήξερες τι ήθελες; Κάνεις αυτό που ήθελες; Έχεις πετύχει.

Ανώνυμος είπε...

Σγχώρα μου το "δίλλημα"... Τώρα ξύπνησα!

Algernon resurrected είπε...

Στα συγχωρώ όλα, είσαι ο μόνος που σχολιάζει, και μάλιστα μερικές φορές φορές εις διπλούν!
Πάντως, είμαι ευτυχισμένος: επιτέλους έγραψα κι εγώ ένα κείμενο που περιέχει τη λέξη "γαμημένος -η -ο". Τι έμπνευση!

Hypocrite lecteur είπε...

Αποτι είχα καταλάβει, η Γαλλική επιλογή δεν ήταν και τόσο του πεταματού. Αλλά το σημαντικό είναι άλλο τελικά, έτσι; Ποια είναι τα κριτήρια της επιτυχίας;

Και τελικά ποιος την χρειάζεται;